ندارم کسی‌ را که با من بماند

ندارم کسی‌ را که دردم بخواند

هر آنکس که آمد نگه کرد و رفت

نیامد کسی‌ تا حدیثم بخواند

تب حرمت عشق را در نگاهی‌ ندیدم

تمنا ز چشم خمارم بخواند

ز سر تا به پا در تب عشق افتاده بودم

بجان آمدم تا نگاهی‌ بماند

اگر آمدی تا دهی‌ جان بجانم

در آغوش گیرم که جانم بماند

چو چاووش آواز هستی‌ بخوان تا بخوانم

هم آوازی دل‌ به کامم بماند