در پگاهی پر مه‌

قایقی را دیدم،که بسوی مهتاب

بار مه‌ را میبرد

قاصدک در باران ،بادبان را می‌‌شست

تا شود رنگ گًل تابش ماه

با نفس‌ها و شتابی  پر ترس

با د پارو میزد

نم نمک باران هم ،ک

کف این قایق پر از مه‌ را 

نرم جارو میزد

قفل بشکسته ابری پر خاک

ماه را گم میکرد

با د پارو میزد،تا که مهتاب بتابد بر ماه

و شود قایق پر از مه‌ شاد

ماه چون مه‌ شده بود

تا شقایق آید

هر پر گلبرگش

بال قایق آید