اتشفشان چه خموش است در بهار

با چهره ی بهار به جنگی نمی‌‌رود

اطراف من که پر از سنگ خاره است

با بوی یاس سفره ی ننگی نمی‌‌رود

آزادگان، به عشق  قسم یاد می‌کنند

گر‌ دل شکسته اند ، به چنگی نمی‌‌رود

پوشانده اند قامت رنگی‌ رنگ را

دستی‌ ز نور به سنگی‌ نمی‌‌رود

مزدا