پس جای من کجاست بر این چوبک سیاه

تنهایی و غم و حسرت و نگاه

گر پای عشق را تو کشیدی به خلوتم

عاشق نبوده یی که بر گشته یی ز راه

امید عشق را ز کفم دور کرده یی

جانم فدای عشق که می‌‌زاید از نگاه