هنوز‌م درد من بسیار میداند

هنوز‌م در عصب هایم،رگی‌ از خون خروشان است

اگر چه رو به پایان است

ولی‌ از اوج می‌گوید

و خورشیدی که پنهانی‌ ز عمق موج می‌گوید

چه مردابی است ،کلّ کهکشان ما

که میبلعد  روان و استخوان ما

چه انسانهای بی‌ دردی ،که خود را هیچ میدانند

گذر از روح آسان نیست

چه سازی میزند کابوس

ز خود خواهی‌ فانوسی که بی‌ نفت است

چه گرمایی درون آ‌شیان یک شبی سخت است؟

نزن فریاد

نزن فریاد

که شاید بچه گنجشکی،ز بامی پار کشد چون با د

و ابری را بباراند

گیاهی‌ را بجای ما برویاند