عاشقان از دوبار می‌ترسند

عارفان از عیار می‌ترسند

تا که هستیم زندگی‌ جاری است

روشنایی و خاموشی باری است

تلخ‌تر از شراب کهنه شدیم

هسته یی در دهان بسته شدیم

زندگی‌ را که با د آمد و برد

می‌ ننوشیم ،زنده خواهیم مرد

مزدا