آنجا که هرگز خورشید در آن غروب نمیکند
آسمان عشق است

آنجا که هرگز تاریکی‌ به آن راهی‌ ندارد

آسمان عشق است

آنجا که هرگز غبار نامیدی در آن پیدا نمیشود

آسمان عشق است

آنجا که هرگز صدای امید کوتاه نمی‌شود

آسمان عشق است

و آنجا که تو هرگز نمی‌‌میری

آسمان عشق است

(حاکمی)

من پرنده جنونم

که قلبم مرا بر صلیب کشیده است

از کنارم عبور نکن

وگرنه خونم ترا صلیبی می‌کند

مواظب باش

که گلبوته ی روییده از اهم

ترا با عطر خویش

معتاد صلیب نکند

من پرنده جنونم

که صلیب را بجای پرواز انتخاب کرده ام

از کنارم عبور نکن

وگرنه مثل من

صلیبی میشوی

(حاکمی)

خسته از اینهمه رنگ

پیش چشمانم

از این همه نیرنگ نگو

رنگهایی که همه کهنه شدند

چه کسی‌ میداند

که صداقت رنگ است

راستی‌ را چه کسی‌ می‌بیند

بجز آن شبنم صبح

که چو اشکم جاری است

(حاکمی)

من که از بام نگاهم به کنم بر دل‌ روح

تو از آن بام نگاهت به نگاهم به نگر

غم خورشید چو سوزد به دل‌ تاریکی

کفش خورشید به پایم ،،در سر

من به یاد نگهی از دیوار

سفر سوختنم جشنی بود

گر به تابی چون نور

بر دل‌ کوه غرور

همچو خورشید شود

ذوب نگاهی‌ بر ماه

خاک از گرمی‌ لبهای تو

چون دریا نیست

صفحه خالی‌ دل‌ را بنویس

با مدادی از سنگ

که نماند دلتنگ

ناله‌هایم به جایی‌ نرسیدند

فریادهایم را کسی‌ نشنید

و گوش‌های خودم را کر کردند

انتظار کشیدنم فقط چشمان خودم را کم نور کرد

جاده دلم باریک شد

و صدای وزغ جای چه چه بلبل را گرفت

خودم اشتباه کردم

که سر بر بالین عشقی‌ نهادم

که از آن من نبود

او با دست پر از جلو چشمانم

هر روز عبور می‌کند

امروز خدا حافظی سرود دلم شده است

خدا حافظ

طپش قلبم

(حاکمی)

دردم را کاشتم

درخت رنجم شد

گلهایش برای درد مندان تازگی نداشت

اما میوه آاش که زخم قلبم بود

اشک ابر‌های تنهایی را

دامنم را به گلهای دلم

پیوند میداد

تو باش و

دست‌هایی‌ که

با درد آشنایی ندارند

من گلهای دردم را

به هیچ قیمتای نمی‌‌فروشم

من اصلان فروشنده نیستم

دست‌هایت را ..........خوت

بهتر میدانی‌

(حاکمی)

از راه غبار الود شهر

صدای ناله عشق

بر گلوی جاده زندگی‌

همچنان میفشارد

و

از سیب‌های کهنه

که بر درخت آرزو آویزان هستند

دلم بدرد آمده است

تو

با تو هستم

تو در کدام کوره راه قدم میزنی

(حاکمی)