مغز را پَر کندند
تا نداند پرواز
در گذار هستی
در شباهت
به چه چیز
سنگ یا
هاون دود
آب ها دود آلود
سال تنهایی را
با نگاهی به قفس
رو به رویم سنگ است
تا که، افتم ز نفس
کف پای دریا
خیس از اشک سیه ماهی ها
عمق چاه برهوت
تشنه است و بی آب
بر سرش حلقه زده دام سراب

گون