می کنم درکهکشان پرواز
می روم از آسمان خفته ی این زندگان بیرون
و می پیچم به دورم نقشه میهن
و پیدا می کنم ایران فردا را
بدون دین اسما را
می گذارم نقطه ای
از آستارا تا دشت مغان
تا تر گُوَر، تا خانه پیرانشهر اما در نهان
تا چَزابِه دارخویین
تا شلمچه – کوت عبدالله
تا ابوموسی و تنب کوچک
هرمز، سراوان
زابل و سنگان
تا دهات خانگیران
تا گلی داغی و گومیشان
و اینچه برونِ مرزداران
و %٦٠ ز دریای شمال کشورم ایران
می روم من همچنان در کهکشان
تا دور دستان زمان
تا نبینم در وطن یا در جهان
عده ای غافل و قاتل
عده ای مزدور و جاهل
عده ای بی عار وباطل
عده ای خانه به دوش
در ناکجاآباد منزل
می روم
می روم بیرون از این هفت آسمان
تا آسمان هشتم و هشتادمان
می روم من خارج از دنیای این عمامه داران
می روم پیش جوانان که، غیرت در رگ آنهاست
می روم پیش برومندان ایران
می نشینم در کنار آبرومندان ایران

گون