در انتهای با د

هستی‌ مارا شما ببند

تا در امان

خسته ی دشتان گرم و خشک

آب سراب و باده ی رویا سحر کنیم

آرامتر از این

که چو ذرات گرد و خاک

در اوج آسمان و

هزاران کرانه ها

با کمترین بهانه ی دنیا

سفر کنیم

(حاکمی)