از آن زمان که شاخه امید خشک شد

در من نشانه یی ز بهاران .نیامده است

هر کس که آمده است به پیشم چو یادگار

آواره‌ بود ، چهچه بلبل نیامده است

گلهای عشق و امیدم به سالهاست

با ساز دیگری شده مست و ، نیامده است

بازیگری است گردش ایام عمر من

از بهر درد عشق ، طبیبی نیامده است

(حاکمی)