آنجا که کوه غرور و وفای دوست

همبستر خاک میشود

از من نشان نگیر

که خورشید زندگی‌

از چهره ی خدای زمین

پاک میشود

هرگز گمان مبر که آسان گذشته ام

تا یار آن دل‌ ناباورت شدم

برگ خزان به بین

که با با د آرزو

در پایگاه اشک

همره کولاک میشود

(حاکمی)