برلاشه های برگ درختان
بودم قدم زنان
پاییز عمر من
احساس زندگان
ومرگ فرورفته در گمان
برلاشه ام
رهگذری
نه چون صدای خش خش برگان
آرام تر
و صد صدای پای نهان
سر طبیعت است و اسیریم در زمان

گون