زنجیر زدم بر پای ،تا فکر شود آزاد

زنجیره‌ افکارم،در یاد زند فریاد

جان را به سر زلفش ،بستم که نفس آید

در پیچ و خم موجم ،دریای نفس در با د

گل بر سر خارم من، در پیش نیاز خود

با باده فروشانم ،از یاد روم در یاد

ناقوس  کیسا را از مرگ نترسانید

در حنجره ناقوس،فریاد شود بیداد

خورسید نمی‌‌نالد،از بادیه و صحرا

ابری که بجوش آید،شیرین نشود فرهاد

مزدا