ما به درد خویش آویزان شدیم

مثل برگی از درخت ریزان شدیم

از کجا باید شروعی تازه کرد

سینه بر خاک از نامیزان شدیم

درد‌ها را در کجا باید نگفت

از خود و ناخود چرا خیزان شدیم

مثل با دی در قفس ساکن شدیم

رعد و طوفان را درون میزان شدیم

کی‌ ببار آریم محصولی ز عشق

پای دربند و ز فکر حیزان شدیم

مزدا