ما در هوس عشق بسی‌ سوخته ایم

بر پیکره عشق صفا دوخته ایم

نالیم  شب و  روز که آریم دمی را

تا عشق نیاد به غم اندوخته ایم

راهی‌ که بدل ختم نگردد به چه درد است

در راه دل خویش ،چه سان سوخته ایم

از موج نترسیم که هستیم ز دریا

دریای  ملامت به خود افروخته ایم

شاید که ندانیم ،ر‌ه عشق به دل را

دیوانه دلان را به خزان دوخته ایم

مزدا