هرکجا هستی تو خودرا ریشه دان
ازبرای عشق خودرابیشه دان
بیشه شیران زرندان پر کشد
تا که هستی از وجودشیشه دان
شیشه ها بران و تیز انددر وجود
ناتوانی راضمیر تیشه دان
هرزمان ازعشق می اید سخن
در سخن در افتاب اندیشه دان
هرکجا ایم روم تا هرکجا
تو اگر ایی بیاو پیشه دان
مزدا