یاری چه شد که یار خرابات گشته ایم

بر ما چه رفت که با د پر از آب گشته ایم

از خیزش زمین بسوی سماوات ناله شد

خاکی اگر هوا رود ،پر و پرتاب گشته ایم

هردم خرافه یی و توهم نثار ماست

در خواب خود بلرزم و بی‌ تا ب گشته ایم

رویای آن جهان که فقط وعده است و هیچ

با عشق حوری، شهد می‌‌ناب گشته ایم

بر خیز تا که زنده بمانیم در فلک

ور نه به مثل جمجمه اسباب گشته ایم

مزدا