من که داغ دل یک محرومم
جنگل سبز که بی دار و درخت جنگل نیست
گًل عاشق شده یی در مومم
بوته سبز بدون ریشه
باغها هم هوس دشت کویر
زاغ در حسرت یک شاخه پیر
شاخههایی که نخشککیده ز زیر
جنگل و باغ به سودای بهار
عاشقی کو که بسازد زنجیر
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen