ملامتم نکنید آی‌ هزاره‌های خموش

در این سرای غریبانه  من ندارم هوش

اگر به کنج فلک داغ آرزو دارم

دلی ز غصه تنهای و نهانی جوش

شکایت از سر سودا به یار خود گفتم

تبسمی ننمود و نوازشی در گوش

به سیم و زار نفروشم‌ دلی که عاشق شد

به پای دل‌ به نشستم که تا شوم مدهوش

خیال زلف و دو چشم خمار او از من

نمی‌ رسد به سرا پرده‌ام دمی آغوش