خسته از اینهمه رنگ

پیش چشمانم

از این همه نیرنگ نگو

رنگهایی که همه کهنه شدند

چه کسی‌ میداند

که صداقت رنگ است

راستی‌ را چه کسی‌ می‌بیند

بجز آن شبنم صبح

که چو اشکم جاری است

(حاکمی)