Posts
باران جان گداز
برچهره ام چو راز
خاموش و سرد
آید، ز نی نو از
هنگامه نماز
خواهش ز بی نیاز
برچهره ام چو راز
خاموش و سرد
آید، ز نی نو از
هنگامه نماز
خواهش ز بی نیاز
گون
Abonnieren
Kommentare zum Post (Atom)
شاعرهمان اشعار اسکنبیل هستم و برگرفته از کسی، مطلبی و کتابی نیست
Dieses Blog durchsuchen
Translate
Über mich
Blog-Archiv
-
▼
2009
(49)
-
▼
Dezember
(11)
- ای میسحا زدگانبیش از این بر سخن ناب خدارنگ ملامت ن...
- شکایتی نبرم پیش هر کسی از دلدلا که، دلبر دلدار گشت...
- دانی که، بهانه ای به نام بشریمپیش دگر وحوش گویا که...
- باران جان گدازبرچهره ام چو رازخاموش و سردآید، ز نی...
- در کار خدا عجب که، این کار خداستاز راه خدا عجب که،...
- رفته بودم تا بگیرم من سراغ ناخدا رااین چه توفانی ا...
- میخانه اگر بتی چو بتخانه بداشتیک جرعه ز می را به ل...
- دیشب نیامدی تو عزیزم سراغ منمهتاب آمد و دیده است د...
- می روم بر بوستان دل زنم من بوسه ایچون که، دنیا را ...
- درعمق آسمان زده اند عشق را نشاندستی نمی رسد که، زن...
- خیابان ها همه از شهرها رفتند تااز کوچه های پُر گِل...
-
▼
Dezember
(11)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen