از کوچه‌های شهر ما بوی شراب می‌رسد

بر آفتاب سبز ما ، بوی سراب می‌رسد

این خنده‌های عاشقان راهی‌ عشق شدن اند

از چهره ی کبوتران بوی عذاب می‌رسد

در دامن شکسته ی خاک سبک گشتیه ی ما

از ترکش نگاه ما بوی ‌عقاب می‌رسد

با آن قدم‌های برون رفته ز دامان فلک

از همدل لاله ی دشت بوی حباب می‌رسد

سرنکشم به هر دری، چونکه برویم بسته است

از خالق هستی‌ ما بوی رباب می‌رسد

(حاکمی)