جنس من از شیشه است

گر‌ چه سنگی‌ است ز سنگ

در گدازی جوشان 

شده‌ام تنگ بلورین دوتا ماهی‌ ریز

یا که از پنجره ی خانه ی تو نور رسانم به همه

یا که آن عینک بشکسته ی آن مرد فقیر

نشکن با زدن ضربه به من، جنس مرا

نشکن 

سنگ به نور آغشته است

نه شکن دنیا را

که من ازشیشه ی قلبم به تو‌ها می‌‌نگرم

در نگاهت گم شد

قاصدک با همه ی پرهایش

چون تو سنگی هنوز

باور تو بشود یا نشود

فاصله تا خورشید

یک نگاه است از شوق

تو هم از پنجره خانه ی من

بوسه‌ یی بر خورشید

و نزن سنگ به سنگ

مزدا