کیسه بر سر میکشیم تا هیچ جایی‌ را نبینیم

دست خون الود را در خویش پنهان می‌کنیم

چشم‌ها را بسته ایم تا روزمان تاریک با د

در سیاهی‌ها ی فرار از دل دو چندان می‌کنیم

عاشقیم اما نمی‌دانیم معشوق دل ما در کجاست

از سر درد آفرین خویش حیران می‌کنیم

موج در ما موج افکار است تا ر‌ه گم شود

کشتی بی‌ ناخدا با خویش ویران می‌کنیم

آفتی گشتیم بر سرّ وجود خویشتن

زخم بر خود می‌زنیم و درد درمان می‌کنیم

مزدا