آنجا که درد خدا درد ما نشد

هر جا که نور عشق نتابد وفا نشد

راه رهایی دلدادگان ز غم

بی‌ نور هستی‌ و نور خدا نشد

در پیچ‌های هستی‌ ما زندگی‌ نبود

رنج و غم و فراق ز انسان جدا نشد

شادی ما چرا گرهی کور خورده است

از زیر بار لعنت شیطان رها نشد

این جان خسته را ببرم تا به پای مرگ

در هیچ درگهی به تمنا ، گدا نشد

آی‌ با د و خاک و آتش و افسون روزگار

بر گرد من به تا ب که با من چه‌ها نشد

(حاکمی)

شبهای بی‌ تو بودنم

شبهای سرد من شده

لبهای خشک و تشنه را

باید که سیرابش کنی‌

آغوش‌‌های سرد من

پژمرده‌ مرده است از بی‌ کسی‌

زمزمه‌های سرد را

باید که تبدارش کنی‌

من مانده‌ام در دام غم

عطر تنت آرام من

در خواب عشقت مست مست

باید که بیدارش کنی‌

در ابر‌های تیره تر

انگار برق روشنی است

پر التهابم در سکوت

باید که دیدارش کنی‌

جام سکوتم را بنوش

رنگ هوایم را بپوش

سازی بزن از جنس دل‌

باید که دادارش کنی‌

(حاکمی)

Gefällt mirGefällt mir · 

• 

این جام می‌‌ام را تو چو دریا بپذیر
خورشید دلم را تو چو صحرا بپذیر
انگار نه انگار که شیدای تو هستم
این جان و دلم را تو چو دنیا بپذیر
سر مست نگردم ز تو چون جان بجنونم
خونبار شد این دل‌، تو از اینجا بپذیر

از پنجره قلب من امروز به پرواز
سوی تو اسیر آمده تنها، بپذیر
(حاکمی)