ای خاک وطن ذره ی تو سرمه ی چشم است
بینایی چشمان من از خاک وطن بود
هرجا که، روم سجده به سوی کنم باز
بادی که، زخاک تو وزیده چشمه ی من بود
گر بام جهان از سوی اجبار برفتم
فریاد وطن رابزنم، رو به وطن بود

گون